Вугальныя шчоткі, таксама званыя электрычнымі шчоткамі, шырока выкарыстоўваюцца ў многіх электраабсталяванні ў якасці слізгальнага кантакту. Асноўнымі матэрыяламі для вырабу вугальных шчотак з'яўляюцца графіт, змазаны графіт і металічны (у тым ліку медзь, срэбра) графіт. Вугальная шчотка - гэта прылада, якая перадае энергію або сігналы паміж нерухомай часткай і часткай рухавіка, генератара або іншага верцячага механізму. Як правіла, вырабляецца з чыстага вугляроду і каагулянта. Ёсць спружына, каб націснуць яе на верціцца вал. Калі рухавік круціцца, электрычная энергія пасылаецца ў шпульку праз камутатар. Таму што яго асноўным кампанентам з'яўляецца вуглярод, наз
вугальная шчотка, гэта лёгка насіць. Яго неабходна рэгулярна абслугоўваць і мяняць, а таксама ачышчаць адклады вугляроду.
1. Знешні ток (ток ўзбуджэння) падаецца на які верціцца ротар праз
вугальная шчотка(уваходны ток);
2. Увядзіце статычны зарад на вялікі вал на зямлю праз вугальную шчотку (вугальную шчотку для зямлі) (выходны ток);
3. Падвядзіце вялікі вал (зазямленне) да прылады абароны для абароны зазямлення ротара і вымерыце станоўчае і адмоўнае напружанне ротара на зямлю;
4. Змена напрамку току (у камутатарных рухавіках шчоткі таксама гуляюць ролю камутацыі).
Акрамя індукцыйнага асінхроннага рухавіка пераменнага току, няма. Іншыя рухавікі ёсць, пакуль ротар мае камутацыйнае кольца.
Прынцып выпрацоўкі электраэнергіі заключаецца ў тым, што пасля таго, як магнітнае поле разразае дрот, у дроце ўтвараецца электрычны ток. Генератар рэжа дрот, дазваляючы магнітнаму полю круціцца. Верціцца магнітнае поле з'яўляецца ротарам, а провад, які разразаецца, - статара.